شاکیم از سرنوشتی که برام خورده رقم
شاکیم از اینهمه بهونه واسه رنج و غم
سهم من از همه دنیا شده ناراحتی
صبر مم تموم شده دیگه نمونده طاقتی
چاره کار من اینه که برم شاکی بشم
اعتراضی کنم و منکر دلپاکی بشم
خاطرات زندگیمو که بازم مرور کنم
لحظه ای نیست که بهش من احساس غرور کنم
تموم عمر من از تلخی و بدبختی پره
شادیاش خیلی کم و مشکلات و سختی پره
شاکیم از خودم و از همه دور و بریام
که نموندن هیچکدوم برای یک لحظه باهام
شاکیم ؛ شاکی از اینکه تو نموندی پیش من
رفتی و حالتو کردی خندیدی به ریش من
شاکیم از همه چی : هوا ، زمین ، از همه کس
شاکیم ، شاکی از اینکه میکشم بی تو نفس
من برگ خزونم تو فصل بهاری
تا کی غم زردی تا کی بیقراری
کو بوی رفاقت کو عطر طراوت
کو بوسه بارون کو دست لطافت
من شرطی دردم از رنج اهانت
خشکیده نگاهم بر پای خیانت
من سوزش عشقم از زخم زبونها
دلتنگ بهارم در فصل جنونها
کو تاب تحمل از طعنه حرفا
کو فکر شکفتن از حمله برفا
تفتیده کویرم محنتاج نگاهم
تو ابر بهاری من چشم براهم
سینه ها پر شده از سم دروغ هوا آلوده تزویر شده
از چشا حقیقتو نمیشه دید واسه راستی خیلی وقته دیر شده
همه جا رنگ خیانت پاشیده از وفا نمونده اصلا نشونه
عاشقا یکی یکی جدا میشن یکی برگرده بگه : وای چتونه
دستای دوستا توی دست همه دلاشون نمیتپه برای هم
حواس هر دوتاشون هست که نشن یهویی اشتباهی فدای هم
روی لب عاشقتم دوست دارم زیر لب قربون اون یکی میرن
واسه این هوار هوار عشوه میان واسه اون یکی یواشکی میرن
خنجرا رو میشه و فرو میره نه به پشتشون روی سینه هاشون
دلا از نفرت و بیزاری سیاه سینه ها پر شده از کینه هاشون
تو نگاهم تموم غصه عالم رو دارم
از همه خوب و بد دنیا همین غم رو دارم
توصدام لرزش اندوهه که فریاد می زنه
زخم ناراحتی رو هر جا که میخاد می زنه
دستم از رعشه تنها شدنم لبریزه
دلم از اینکه بگی من نمیام می ریزه
حس غربت تو گلوم بغض نگفتن باهاشه
طعنه دوری تو نمک به زخمم می پاشه
رنجم از دیدنت و ندیدنت مثل همه
صد سالم باهام باشی بازم برای من کمه
درد و رنج از در و دیوار دلم معلومه
قلبم از اول دنیا به درک محکومه
سردیو حس می کنم تو همه جون و تنم
گرمی دست تو کو تا نلرزه بدنم
زیر لب می خونم تو برام آتیشی
واسه قلب سردم نور و گرما میشی
توخیالم حالا بغلم میشینی
سرما روی پاهام نداره سنگینی
از بخار دهنت نفسم اومد بند
ها که میکردی تو دلم از جا می کند
من توی آغوشت حس خوبی دارم
بی تو سردم میشه از همین بیزارم
حس می کنم پرنده ام پرواز می کنم پس
تا دورهای ابری تا ابرهای بی کس
دور از زمین بی رحم آلوده دو رنگی
از چشم های طلقی از قلب های سنگی
لذت نبرده ام هیچ از ذلت قفس ها
دمخور نبوده ام با دمسردی نفس ها
زندانی زمین نیست بال گشاده من
زنجیر رنگ و بو نیست پرواز ساده من
آغاز شد رهایی تردید کار من نیست
فهرست آرزوها سنگ مزار من نیست
من حس زندگی را مدیون بال خویشم
خورشید مقصدم شد محو کمال خویشم
راهی که می رسه بهت لحظه به لخظه یادمه
وقتی نخوای پیشت باشم دیدنتم زیادمه
وجب وجب اشک می ریزم به یاد مهربونیات
قدم قدم آه می کشم به یاد آهنگ صدات
تموم خاطراتمو تو کوله پشتیم می ذارم
هدیه خنده ات می کنم هر چی تو این دنیا دارم
تا برسم پیش نگات قطره به قطره آب میشم
روتو که بر می گردونی از ته دل کباب میشم
نفس نفس دق می کنم بی تو اگه برم خونه
دلهره نبودنت جونو به لب می رسونه
وجودتو حس می کنم اگر چه از تو خالیم
بی تو اگه اشک نریزم دچار خشکسالیم
روزگار ای روزگار از من در آوردی دمار
دیگه ندارم با تو کار ای روزگار کجمدار
ای روزگار لعنتی خوشی دیگه چه رنگیه ؟
که سهم من ازش فقط سیاهی و دل تنگیه ؟
شانس نداشتمو بگو چه شکلیه ؟ چه جوریه ؟
از بخت من فراریه رفته کجا ؟ چه گوریه ؟
حسرت خوشبختیو از عمق وجودم می کشم
تلخی بدبختیو تا آخر عمرم می چشم
ای روزگار بی وفا ای بی وفاتر از همه
بخند به بخت من یه بار که خنده مرگ ماتمه
نم نم باران که زد روی چشمان ترم
زنده شد در یاد من خاطرات دلبرم
دلخوش از یک بوسه و سر خوش از آغوش هم
از وفا جامی به دست تا کنیمش نوش هم
پایمان بر روی ابر جایمان در آسمان
بی خبر از هستی و غافل از دور زمان
گرمی هم صحبتی زیر نور ماه
ناگهان شد سردی طعنه های آه
غنچه احساسمان یخ زد و افسرد
از خیانت کودک عشقمان هم مرد
دیگر ای باران نبار من گل دردم
جرعه نوش دشنه خار نا مردم
بس کن دیگه خسته شدم بسکه شنیدم دروغاتو
دیگه نمیخوام بشنوم از این لحظه به بعد حرفاتو
دیگه نمی مونم با تو
برگرد برو پیش اونایی که تو رو می خوان
بدون که دیگه ارزش نداری واسه آدمایی که اینجان
همه می دونن کاراتو
دهن کثیفتو ببند و دیگه از عشق واسه من نگو
نخند دیگه ، لوس نکن خودتو واسه من ، برو
نمی خوام بشنوم صداتو
با تو نبودن از بودن با تو خیلی بهتره
تو رو ندیدن از دیدنت ضررش خیلی کمتره
میخوام نبینم چشماتو
یه بغض سنگین تو دلم مدتیه خونه داره
چشام خبر داره ولی غرور مردونه داره
دقیقاً از لخظه ای که پشت سرت نگام دوید
گوشام شکستن منو تو خودم انگار می شنید
وقتی می رفتی التماس رو زبونم جوونه کرد
پرنده سکوت اومد روی لب آشیونه کرد
موقع رفتنت اگه به من نگات افتاده بود
خودت می دیدی همه چیز به دست و پات افتاده بود
فکر نبودنت منو مثل آتیش می سوزونه
بیا و نم نمک ببار روی سرم دونه دونه
گاهی وقتا با خودم فکر می کنم کاشکی خونمون بالای ابری بود
دوتایی با همدیگه می خندیدیم زندگیمون جدا از آدما بود
گاهی وقتا دلم آرزو داره دستمو دراز کنم تا آسمون
بچینم دونه به دونه ستاره آویزونشون کنم تو خونمون
گاهی وقتا می گم ای کاش بدونی آرزوم اینه که مهربون بشی
آرزو می کنم از صمیم دل هر چی از خدا می خوام همون بشی
کاشکی این زمین ما رو رها کنه بریم آب و هوایی تازه کنیم
غمو ریشه کن کنیم ، شادیها رو بخونیم تا صدایی تازه کنیم
تموم فکرای من آرزو بود آرزوهایی که خیلی دوست دارم
اما بازم آرزوم اینه فقط تو دلا بذر محبت بکارم
چشماتو واکن عزیزم میخوام خدا رو ببینم
بین تموم خوبیها فقط شما رو ببینم
روزا کنار پنجره شب میشه و سحر میشه
دلم برای دیدنت دوباره دربدر میشه
نامه که بنویسم برات کاغذش از قلب منه
جوهرشم خون دلم که واسه تو پر میزنه
اگه نیای همین روزا دیوونه میشم از غمت
دنیا رو میدم که بشم برا یه لحظه همدمت
شکل یه باور قشنگ همیشه تو فکر منی
عین خدا تو خلوتم عشق منی ، ذکر منی
میخوام دست تو دست هم بریم یه جای با صفا
با همدیگه حرف بزنیم من از تو و تو از وفا
از دنیا سیرم بی تو من که می میرم بی تو
از همه آدم ها بی زار و دلگیرم بی تو
بی تو برگ پاییزم از جدایی لبریزم
تو که پیشم نباشی خشک میشم و می ریزم
آیه دردم بی تو سایه سردم بی تو
راهی که اومدمو باید برگردم بی تو
بی تو درب و داغونم بی تو مات و حیرونم
بی تو و به یاد تو میرسه به لب جونم
باغ بی برگم بی تو محکوم مرگم بی تو
غنچه نو شکفته زیر تگرگم بی تو
بی تو هیچم ، هیچم ، هیچ
تا ابد به انتظارت می مونم با خاطراتت
میدونم که دیدنت محاله
بودنت با من خیاله
چشم براهی تو سخته عاشقت همیشه بدبخته
میدونم که دوسم نداری
نداره فایده بی قراری
تا تو رفتی از پیشم من در اضطراب و تشویشم
میدونم که چاره ای نیست
دل من و تو کاره ای نیست
من نمیکنم فراموشت تا بیام تو آغوشت
میدونم که این رویاست
میدونم ولی زیباست
یه طرف عشقه و امید یه طرف نفرت و تردید
یه طرف خنده و شادی یه طرف غم زیادی
تو چرا همیشه اون سمت می مونی تو چرا همیشه پر غم می خونی
آسمون عشقمونو با غمت ابری نکن دل مهربونتو مهمون بی صبری نکن
پاییز نگاهتو از سر باغمون بگیر عشقو تو دستای نفرتت چرا کردی اسیر
یه طرف همیشه خندون یه طرف همیشه گریون
یه طرف مهربونی داد میزنه
یه طرف بی مهری فریاد میزنه
تو چرا همیشه اون ور میمونی تو چرا همیشه از غم میخونی
سردی دستای سنگین تو میترسونتم خودتم خوب میدونی عاشقونه دیوونتم
باغ احساسمونو رنگ خزون بهش نزن دلی که تنها شده زخم زبون بهش نزن
روزای عاشقی و کردی فراموش
شعله نفرتتو نکردی خاموش
قصه گم شدن منو شنیدی
اشکای حسرتمو ولی ندیدی
توی شهر آدما گم شده بودم
قاطی اخلاق مردم شده بودم
آدما دیگه منو دوستم نداشتن
همیشه سر به سر دلم میذاشتن
دستمو گرفتی و بالا کشیدی
منو از زمینیا حالا بریدی
کاشکی هرگز منو تنها نمیذاشتی
با همه قهر بودی اما با من آشتی
کاشکی از اولشم دلت باهام بود
حواست به رفتارا به این کارام بود
حالا که دوباره اومدی سراغم
دیگه تنها نذارم ایندفعه با غم
با هم ولی از همدیگه دوریم با هم ولی انگاری مجبوریم
با هم تموم زندگیمونو حروم کردیم
باهم شروع کردیم با هم تموم کردیم
با هم ولی نفرت بجای عشق با هم نکردیم جون فدای عشق
با هم تموم لحظه هامونو سیاه کردیم
با هم هدر دادیم با هم تباه کردیم
با هم ولی خورشیدیم و ماهیم با هم ولی در حسرت و آهیم
با هم تموم دل خوشیمونو فنا کردیم
با هم خطا رفتیم با هم خطا کردیم
با هم ولی ایکاش قدری مهربون بودیم
همزبون بودیمَ
تبادل
لینک هوشمند
